SARMAŞIK.

Yoga yapanların beslenmesi hep merak konusu olmuştur.
Oysa yoga yapmak için ne vejetaryen olmana ne de kahve içmeyi bırakmana gerek var.
Yoga bedeninin ihtiyaçlarını duymanı sağlar.
Kendine iyi bakma isteğin artabilir.
Yeter ki samimiyetle hisset.
Canın ne istiyor?
Gerçekten bu arzun bedensel bir ihtiyaç mı, yoksa zihne oyuncak mı?
Farket.
Ve tadını çıkar.
Özenle hazırladığın ve keyifle yediğin bir yemek seni o An’la ilişkilendirebilir.
Ve bu deneyim her bir lokmada meditasyona dönüşebilir.

Sağlıklı beslenme adına adını zor telafuz ettiğin pahalı malzemelere ihtiyacın yok aslında.
Senin bölgende hangi malzemeler var?
En sade, en basitinden.
İzmir’in otları meşhur mesela.
Tanıştırayım; Sarmaşık.
Yabani bir kuşkonmaz türü. Tilkişen’de deniyor.
Biraz sarımsak, soğan, zerdaçal..
Güzel bir sızma ile kavurabilirsin.
Ben yağ miktarını makul tutmak için kaynar su ekleyerek pişiriyorum.
Üzerine yumurta çok yakışıyor.
Sarmaşığın acısı ve acı olmayan çeşitleri var.
En önemli tüyo, bıçak değdirmemen gerekiyor.
Elle tek tek ayıklarken püf noktası çıt diye kırıldığı yerden koparmak.
İşte sana günün meditasyonu.

Ben beslenme uzmanı değilim sonuçta.
Kendimi beslemeyi seviyorum.
Sade’ce.
Bazen yogayla, bazen sarmaşıkla.

Bu yemeğe şöyle güzel bir şarkı ve beyaz şarap çok yakışır. Söylemeden edemedim.. Afiyetle olsun. 😉

Öyküm.

Fotoğraf Ozan Çelik

ALAÇATI SOKAKLARI

Bir çok genç bekar kadının aksine..
Ben Alaçatı’ya ..
Özlediğim, yakışıklı belli bir erkeği görmek için gelirim.
Babam da yemeye, muhabbete ve makaraya..
Hayata düşkündür; benim gibi..
Birbirimize benzeriz.
Eş dostla iki muhabbete çıkarsam bir de, hediyesi olur Alaçatı’nın bana.
Bu sene kimler gelmiş kimler gitmiş, kadınlar ne giymiş; gözüm gönlüm açılır.
Fazla açılınca gözlerim, geri kaçarım Urla’ma.
Bu İzmir’ li kadının derdi ‘Urla’da mı sörf yapsam yaza, yoksa Alaçatıda mı?’ dır.
Biliyorum şimdi nasıl memleketin dertlerine kahrolmazsın diye söylenirsin ya..
Acıya düştüğüm de olur bazen.
Çok derine dalarım.
Hazır derdim ‘Nerede sörf yapsam?’ iken..
Bırak huzurumla kalayım.
Ve lütfen aramızda kalsın..
İzmirli’nin derdinin nerede rakımı yudumlasam,
denize nerede dalsam olduğunu..
Duyan gelir ya!..
İzmir is the new black.
Lütfen hepiniz gelmeyin.
Sakin sakin gelin.

Alaçatı sokaklarında gözlerim hiç görmediklerini görür.
Herkes blogger herkes moda fenomeni.
Eminim instagramlarında yoga videoları da vardır.
Bir ben koyamadım… 😉
Bikinileri çekip gün batımı videosu koyduğumda..
Biliyorum pek eğlenicem..
Hem de fena havalı hissedicem.
Bu yazki kariyer hedefim bu olsun hadi!
İçeride olan biteni bırak..
Dışında olana bak!
İşte sana yeni bakış açısı.
Yeni keşif.
Yepyeni yoga.
Maharet alışkanlığı kırmak değil mi?
Vejetaryenliği söğüşle sonlandıran sen değil miydin?
“Dön de dışına bak! Hey!”

Gerçekten baktım da..
Güzel adam var mı diye..
Bakarım. Çünkü bekarım.
Kadınlardaki silikon modası gibi…
Koca koca göğüslü genç erkekler.
Ki ben göğüs severim.
Kalbe açılan kapıdır.
Koca göğüslü cimri kalpli kadına rastlamadım.
Sevgilinin güvenli geniş göğsüne yaslanmaya da bayılırım.
Ama bunlar plastik gibi bayım.
Yaslansam, söner diye çekiliverirsin korkarım.
Hangimizinki güzel diye ayna karşısına geçersen, gerçekten kaçarım.
Çabuk şişen çabuk söner.
Ben gerçek ve güzel erkek severim.
Babam gibi.

Hiç bir plastik katmadan.
Zamanla olgunlaşan.
Gülücüğü alev alan.
Acına, karanlığına korkusuzca dokunan.
Güvenle seninle kalan.
Gerçek insan dilerim.
Hepimize.

Ve ben.
Süslü Alaçatı sokaklarında.
Yine piçlik yapıp spor ayakkabılarımla çıkmışken.
Ve yine kendimi mıknatıs gibi alevli hissederken..
Hanımların nazarına maruz kaldım mı acaba diye düşünmeden.
Edemiyorum.

Ananem bana bir nazar duası okur mu..
Kırışıklarım da azalır okuyunca belki kim bilir?! 😉

Bugünümün derdini sorarsan eğer..
“Yazlık denizi mi yoksa beach mi?”
Dilerim gerçekten.
Dertlerimiz sadece bu olsun.
Sade’ce Amin.

Öyküm.